Γρανίτσα. Γενέτειρα του Αγίου νεομάρτυρα Μιχαήλ.

Γενέτειρα του νεομάρτυρα Μιχαήλ (Μαυρουδή) που μαρτύρησε το 1544 στη Θεσσαλονίκη διά πυρός. Η μνήμη του γιορτάζεται την Πέμπτη της Διακαινησίμου Εβδομάδας, στον μεγαλοπρεπή ενοριακό ναό του χωριού που έχτισαν προς τιμή του.
Ο Βίος του Αγίου Μιχαήλ
Καταγόταν ἀπό τό χωριό Γρανίτσα τῶν ᾿Αγράφων. Οἱ γονεῖς του, Δημήτριος καί Στατήρα, διεκρίνοντο γιά τά φιλόθρησκα καί φιλακόλουθα αἰσθήματά των καί τήν ἀγάπη των πρός τούς συνανθρώπους των. ῎Ετσι σ’ ἕνα ἥμερο καί εὐλαβές περιβάλλον ἔζησε καί ἀνετράφη ὁ Μιχαήλ.
Μετά τόν θάνατον τοῦ πατρός του πῆγε στή Θεσσαλονίκη, ὅπου ὡς ἀρτοπώλης ἐργαζόταν, διάγων βίο χριστιανοπρεπῆ. Αἰσθανόμενος τό χρέος τῆς ῾Ιεραποστολῆς δέν ἄφηνε εὐκαιρία νά κηρύττει τήν χριστιανική πίστη.
Κατηγγέλθη ὅμως γιά τήν δραστηριότητά του αὐτή καί προσαχθείς ἐνώπιον τῶν δικαστηρίων ὁμολόγησε μέ παρρησία τό ἔργο αὐτό, γεγονός γιά τό ὁποῖο καί καταδικάστηκε.
Μέ συγκίνηση καί θάρρος τόνισε στόν δικαστή·
«Μή χάνεις καιρόν ἀλλά παράδοσόν με εἰς τόν Θεόν μίαν ὥραν πρότερον ὅτι θέλω καί ἀγαπῶ νά γίνω θυσία τοῦ Κυρίου μου, νά ψηθῶ ὡς ἄρτος ἡδύς, νά βαλθῶ εἰς τήν Τράπεζαν τῆς ῾Αγίας Τριάδος καί νά προσφερθῶ ὡς εὐῶδες θυμίαμα εἰς αὐτόν».
Τότε ὁ κριτής ἐξέδωσε ἀπόφαση νά παραδοθεῖ στήν πυρά τήν 21η Μαρτίου, ἡμέρα Πέμπτη τῆς ἑβδομάδος, ὥρα ἐνάτη.
῾Οδηγηθείς στόν τόπο τοῦ μαρτυρίου, ἐνώπιον πρωτοφανοῦς συγκεντρώσεως πλήθους, καί ἀλειφθείς ὑπό τῶν δημίων μέ θειάφι, ἐρρίφθη στήν πυρά ἔνθα καιόμενος ἔλαβε τοῦ μαρτυρίου τό στεφάνι, ὑμνολογῶν τόν Θεό, πυρί τελειωθείς ἐν Θεσσαλονίκῃ τήν 21η Μαρτίου 1547 μ.Χ., στό προαύλιο τοῦ ῾Ιεροῦ Ναοῦ τῆς ῾Υπαπαντῆς τοῦ Σωτῆρος, γενόμενος λαμπάς τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθινῆς πίστεως.

᾿Απολυτίκια
Εἰς ἦχον γ´ «Τὴν ὡραιότητα…»
Τὸν ἀγγελώνυμον Μιχαὴλ ἅπαντες καὶ Νεομάρτυρα ἀνευφημήσωμεν, Γρανίτσης γόνον ἐκλεκτόν, Θεσσαλονίκης τὸ σέβας τιμῶντες· ὃς ἐναθλησάμενος ὡς οἱ παῖδες εἰς κάμινον, ῥείθροις τῶν αἱμάτων του ἀσεβείας πῦρ ἔσβεσεν· Χριστὸν οὖν ἐν αὐτῷ ἱκετεύσωμεν, αὐτοῦ πρεσβείαις βοῶντες πυρῶσαι εὐλαβείας τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Εἰς ἦχον πλ. α´ «Τὸν συνάναρχον λόγον…»
Μιχαὴλ Νεομάρτυρα νῦν τιμήσωμεν, Ταξιάρχου συνώνυμον μακαρίσωμεν καὶ Χριστὸν τὸν Λυτρωτὴν ἡμῶν δοξάσωμεν· ὅτι ἀθλήσει καὶ πυρὶ οὗτος μετήλλαξε τὸ ζῆν τῇ πόλει τοῦ Δημητρίου, πορείαν Γένους φωτίζων, ὡς ἄστρον θεῖον ἀεὶ δεικνύμενος.

Μεγαλυνάρια
Πρῶτον τῆς Δωδεκάδος τὸν ἀθλητὴν καὶ νεομαρτύρων Εὐρυτάνων τὴν ἀπαρχήν, τὸν ἐν Θεσσαλονίκῃ μαρτύριον λαβόντα, Μιχαὴλ τὸν θεῖον, ὕμνοις τιμήσωμεν.
Γρανίτσης τὸ γέρας τὸ θαυμαστὸν καὶ Θεσσαλονίκης θρέμμα ἅμα τε τὸ σεπτόν, Μιχαὴλ τὸν νέον, Χριστοῦ τὴν εὐωδίαν σὺν Δημητρίῳ πάντες νῦν εὐφημήσωμεν.
Δωδεκάδος ἁγίων τὴν ἀπαρχὴν και τοῦ Ταξιάρχου τὸν ὁμότροπον ἀθλητήν, τὸν ἐν Θεσσαλονίκῃ μαρτύριον λαβόντα ᾠδαῖς, ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις νῦν εὐφημήσωμεν.