Ο Αύγουστος είναι για μας τους Ορθοδόξους ο μήνας της Παναγίας. Η μεγάλη γιορτή της Κοιμήσεώς της δεσπόζει καταμεσής του, και οι Παρακλήσεις προς τη Χάρη της, που αρχίζουν από την πρώτη κιόλας μέρα του και συνεχίζονται ως την προπαραμονή της γιορτής, καθώς και η «απόδοσή» της στις (23) εικοσιτρείς, τα «εννιάμερα της Παναγίας» -όπως συνηθίσαμε να τα λέμε- αγιάζουν όλο το μήνα, ιδιαιτέρως εμάς τους Ευρυτάνες με την εορτή της κυράς της Ρούμελης της Παναγίας της Προυσιώτισσας.
Παράλληλα, η γιορτή της Καταθέσεως της Αγίας Ζώνης της Θεοτόκου στις (31) τριανταμία, τον επισφραγίζει. Έτσι, ολόκληρο τον Αύγουστο, η παρουσία της Μεγάλης Μάνας του Χριστού και των Χριστιανών γλυκαίνει τις ψυχές μας!
Γιορτάζοντας τη Κοίμηση της Θεοτόκου, ουσιαστικά γιορτάζουμε τη νίκη της ζωής ενάντια στο θάνατο. Δεν γιορτάζουμε τον θάνατο της Παναγίας, αλλά την αγία Κοίμηση της και τη Μετάστασή της στους ουρανούς!Έτσι, η γιορτή του Δεκαπενταύγουστου έχει πολλά από το χαρακτήρα του Πάσχα: Πέρασμα από τη φθορά στην αφθαρσία, από τη γη στον ουρανό, από το θάνατο στη ζωή την αιώνια! Έχει επίσης αρκετά κι απ’ τη γιορτή της Αναλήψεως, γιατί, όπως λέει ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος, «Με την Ανάληψη και τη Μετάσταση μπήκαν στον Παράδεισο σωματικά ο καινούργιος Αδάμ και η καινούργια Εύα, ο Ιησούς Χριστός και η Παρθένος Μαρία»!
Με αυτά τα δεδομένα, η 15η Αυγούστου είναι ημέρα χαράς και αγαλλίασης. «Θυμήρης, ου πενθήρης η παρούσα πανήγυρις», όπως λέει ο Άγιος Ανδρέας, Αρχιεπίσκοπος Κρήτης. Ευφρόσυνη είναι τούτη η γιορτή και όχι πένθιμη!
Προσκυνούμε το άγιο εικόνισμά Της και ριγούμε! Της ανάβουμε κερί και λιώνουν οι πάγοι της καρδιάς μας! Της ψιθυρίζουμε λόγια προσευχής και νιώθουμε στα βάθη της ύπαρξής μας πως, η Μάνα του Θεού η Μεγαλόχαρη, ακούει τη φωνή της δεήσεώς μας μ’ ευμένεια, και κινούνται τα σπλάγχνα Της σε έλεος, σε σκέπη, σε βοήθεια, σε μεσιτεία προς τον φιλάνθρωπο Θεό!
Στα σκοτεινά και λαβυρινθώδη αδιέξοδα της ζωής υπάρχει ένα δυνατό φως που θα μας χειραγωγήσει στην σωτηρία. Είναι το φως της αγάπης και της παρηγοριάς της Υπεραγίας Θεοτόκου. Αυτή για μας πρεσβεύει νύκτα και μέρα. Αυτή στις ώρες της καταστροφής κάθε πιστό στηρίζει. Μαζί με την Παναγία η ζωή μας παίρνει νόημα και αντιμετωπίζονται όλες οι αντιξοότητές της. Άς επικαλούμεθα τη μεσιτεία της. Η Παναγία έχει την δύναμη ως Μητέρα της ζωής να μας λυτρώσει από τα δεινά, από τούς πειρασμούς, από τα πάθη, από κάθε επιβουλή των ορατών και αοράτων εχθρών μας.
Η συμμετοχή μας στην μεγάλη αυτή εορτή ας σηματοδοτήσει τη συμμετοχή μας στην ζωή της, τη συμπόρευσή μας στην αγιασμένη βιοτή της, την εκζήτηση του φωτός της, ώστε γινόμενοι κι εμείς διά της Εκκλησίας κατοικητήριο Θεού να μετέχουμε της εν Χριστώ καινής κτίσεως και της παραδεισιακής ζωής στην οποία «ἐξαιρέτως ἡ τοῦ Θεοῦ Λόγου Μήτηρ πρό πάντων τήν δόξαν κομίζεται καί τήν ἔλλαμψιν…» όπως κηρύττει ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης. Κλείνοντας ας δούμε το ακόλουθο περιστατικό από το βιβλίο του π. Σεραφείμ Ρόουζ, Η ψυχή μετά το θάνατο, το οποίο δεικνύει τη φροντίδα της Παναγίας για όλους μας.
Όταν ο άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός (είδε σε όραμα τον Παράδεισο) συλλογίστηκε ότι δεν είχε δει την Παναγία στον ουρανό ένας άγγελος τού είπε:
«Ευχήθηκες να δεις εδώ τη Βασίλισσα η Οποία είναι λαμπρότερη κι απ’ αυτές τις επουράνιες δυνάμεις;
Δεν είναι εδώ·
επισκέπτεται τον επίγειο κόσμο που βρίσκεται σε μεγάλα δεινά, για να βοηθήσει τους ανθρώπους και να ανακουφίσει τη θλίψη τους!!!
Θα σου έδειχνα την ουράνια κατοικία Της, τώρα όμως δεν έχουμε χρόνο, αφού πρέπει και πάλι να γυρίσεις στη γη».
Η Παναγία αδερφοί μου είθε να πρεσβεύει υπέρ όλων μας!!!
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως